به گزارش ایرنا، RNAi روشی است که می توان با آن ژن های ویژه ای را درون سلول زنده خاموش کرد، بنابراین ابزار مناسبی است برای درمان برخی بیماری هایی که منشاء ژنتیکی دارند.

از سویی، وارد کردن RNA به محل مناسب، کاری چالش برانگیز است که پیش از این محققان موفق شده بودند تا با استفاده از نانوذرات، این RNAها را وارد سلول های کبد بیمار کنند.

به تازگی مقاله ای در نشریه Nature Nanotechnology منتشر شده است که در آن محققان مؤسسه فناوری ماساچوست موفق به وارد کردن RNAi به درون بافت های غیرکبدی شدند.

این گروه تحقیقاتی با استفاده از نانوذرات موفق شدند نانوذرات کوتاه موسوم به siRNA را درون سلول های اندوتلیال (سلول های اندوتلیال: یک لایه سلولی که در سطح بیرونی رگ های خونی و لنفاوی قرار دارند-مترجم) رهاسازی کنند.

این سلول ها روی سطح بسیاری از اندام های داخلی بدن قرار دارند. بنابراین می توان از این روش برای درمان بسیاری از بیماری ها نظیر سرطان استفاده کرد.

دانیل اندرسون می گوید: «اخیرا نتایج جالب توجهی از تحقیقات مربوط به رهاسازی در کبد به دست آمده است، اما برای این که بتوانیم از پتانسیل های RNAi در بخش درمان استفاده کنیم، باید امکان رساندن RNAi به تمام بخش های بدن فراهم کنیم.

RNAi یک فرآیند طبیعی است که در سال 1998 کشف شد. این فرآیند این امکان را برای سلول ها فراهم می کند که بتوانند بیان ژن را کنترل کنند.

معمولاً اطلاعات ژنتیکی از هسته به ریبوزوم به وسیله DNA منتقل می شود تا پروتئین های مورد نظر تولید شوند. رشته های کوتاه RNA که به siRNA شهرت دارند به RNA پیام رسان متصل شده و مانع از رسیدن آن ها به ریبوزوم می شوند.

آندرسون و لانگر پیش از این نانوذراتی تولید کرده بودند که می تواند siRNA را به درون سلول های کبد منتقل کند. آنها برای این کار سطح اسید نوکلئیک را با ترکیبات چربی موسوم به لیپیدوید پوشش دادند.

سلول های کبدی این ذرات را به دام می اندازند، دلیل این امر آن است که این ذرات شباهت زیادی به قطرات چربی دارند که بعد از خوردن غذای چرب در خون جریان پیدا می کنند.

این گروه تحقیقاتی 2400 نوع ذره مختلف تولید کرده اند و روی سلول های سرطانی آزمایش کردند تا مشخص کنند که کدامیک قادر به خاموش کردن ژن هستند.

محققان این پروژه در نهایت موفق شدند با یک بار تزریق و رهاسازی هم زمان چند RNA مختلف، 5 ژن را مسدود کنند.